Húsbrot og nauðungaruppboð

Með þessum vangaveltum er ég ekki að lýsa vanþóknun minni á yfirvöldum eða bankastofnunum.  Frekar hvort samvinna þeirra á milli sé virk.  Voru það yfirlýsingar án samkomulags við fjármálastofnanir...

• AÐ ENGIR SKYLDU ÞURFA AÐ YFIRGEFA HEIMILI SÍN þótt áhvílandi skuldir færu yfir veðheimildir, já, og færu yfir verðmæti húseignanna.
• Ef það versta dyndi yfir FENGI FÓLK AÐ BÚA ÁFRAM Á HEIMILUM SÍNUM, þá væntanlega sem leigjendur.

Svo hörmuleg sem sú staða nú er / yrði / verður, sýnist manni það örlítið minni brotlending. Börnin fengju að vera áfram "heima", byggju áfram við skólann sinn, fengju að vera HEIMA.  Jafnvel þótt það væri ekki nema að nafninu til.

Ég hef ekki minnstu hugmynd um hvað gerist EFTIR tilkynningar um NAUÐUNGARSÖLU.  Kannski er þetta eitthvert formsatriði að auglýsa, en hvað svo?

Þarf fólkið að fara á götuna ef næst að selja eignina eða hún innkölluð á annan hátt af bankanum?  Fær það að "leigja" heima hjá sér?

Hvers vegna greip maður til þess örþrifaráðs að brjóta og bramla húsið sitt, sem fjármálastofnun hafði tekið til sín vegna vanskila?

Fékk hann og fjölskylda hans ekki að "leigja" heima hjá sér?

Eru gefnar út tilskipanir eða tilmæli til peningastofnana. Ráða þær hvort og hversu hart verði gengið að fólki og heimilum þess.

Það kæmi ekkert á óvart þótt einhver fyndi sig knúinn að gera eitthvað sem honum annars dytti aldrei í hug.

Að brjóta niður eitt og eitt hús er hreinn barnaleikur miðað við það að brjóta niður fólk, fjölskyldur, barnssálir og brjóta niður traust í garð yfirvalda og stofnana - brjóta niður öryggi og traust til flestra, jafnvel til náungans.

Erum við núna á Kúbunni?

Ég kvaddi bifvélaengilinn minn í haust, þegar allt virtist á hverfanda hveli, með því að segja að hann, og aðrir viðgerðamenn, héldu örugglega vinnunni lengur en margur. Nú væri vonandi komið að því að fólk lærði hvað fælist í íslenska sagnorðinu að nýta.

Því miður og sem betur fer, virðist þetta ætla að verða raunin. Nú er líklega ekki það fyrsta sem kemur upp í hugann þegar eitthvað bilar - að henda því og kaupa nýtt... það væri jafnvel hægt að laga hlutinn.  Fólk hefur jafnvel uppgötvað skósmiði. 

Þetta stærsta sjúkrahús (General Hospital) í Havana var búið vel menntuðu og góðu starfsfólki, en ekki myndum við sætta okkur við lyfjaúrvalið. Hillur hálftómar; eitt og eitt glas, túpa og krukka á stangli.

Fór fyrir um áratug til Kúbu og það sem heillaði mig, auk náttúrufegurðar og mannlífs, voru m.a. litlir skúrar á götum úti.

Fyrst gekk ég framhjá án þess að veita þessum „sjoppum" athygli. Hélt að þetta væru e-s konar vestrænar sjoppur, (eins og ís- og pylsusjoppur). Þegar ég sá að þetta var hvorki MS-ís né SS-pylsur, gáði ég betur og gægðist yfir hátt „búðarborðið". Þar úði og grúði af alls kyns smáhlutum. Sá strax að hvorki gæti þetta verið tombóla né leikfangabúð, þetta var ýmist í mörgum pörtum eða lá tilbúið til sölu? afgreiðslu? að verða sótt?

Engir tveir hlutir af sama tagi þannig að nú kom forvitni mín í veg fyrir frekari hlédrægni.

Munið þið pylsusjoppurnar við þjóðveginn hérna áður; svo að segja teningslaga, með hátt afgreiðsluborð, næstum í brjósthæð, og heldur hrörlegar.

Slík voru þessi „verkstæði" í Havana. Þangað kom fólk með smáhluti, allt milli himins og jarðar; úr, dúkkur, heyrnartæki, myndavélar, skart, leikföng, síma, útvörp, straujárn og allt mögulegt fleira í þessum dúr.

Innanbúðar voru karlmenn, sumir ungir, aðrir gamlir, og skeyttu saman og löguðu það sem aflaga hafði farið.

Landlæg fátækt, áratuga innflutningshöft og hugsanlega blóðborin virðing fyrir hlutum og mannanna verkum, er til þess að nýtt er til ýtrasta það sem til er. Athugum að það hafa ekki heldur fengist varahlutir, sem hlýtur að gera viðgerðirnar verri viðureignar.

Ekki má skilja sem svo að ég sé með þessu að hrósa öllu ástandinu á Kúbu en eins og kreppan hér, er það ekki alvont.

 

Mannslífið er meira virði en allt gull ríkasta manns í heimi [Che]

Neyðin kennir nakinni konu að spinna og lötum manni að vinna.

 

Þetta er ekki HANN, en fjandi eru þeir líkir

Hagfræðiskýring á hruni bankanna - á mannamáli

Höfundur ókunnur. Heill honum að setja gang mála í samhengi sem maður skilur:

EITTHVAÐ KUNNUGLEGT?

Ester er bareigandi í Berlín. Til þess að auka veltuna þá ákveður hún að leyfa dyggum viðskiptavinum - sem flestir eru atvinnulausir alkar - að drekka út á krít.

Hún skráir allt sem drukkið er í þykkan kladda. Þegar þetta þægilega fyrirkomulag spyrst út þá flykkjast nýir viðskiptavinir á barinn. Frelsi fólks til þess að njóta augnabliksins og borga seinna gefur Ester valið tækifæri til þess að hækka verðið á vinsælustu veigunum, bjór og víni

Salan eykst gífurlega. Ungur og efnilegur lánafulltrúi í hverfisbankanum gerir sér grein fyrir að þessar skuldir viðskiptavinanna eru framtíðarverðmæti. Hann hækkar því yfirdráttarheimild  Esterar  í bankanum. Lánafulltrúinn telur þetta vandræðalaust vegna þess að skuldir alkanna eru haldgóð veð.

Í höfuðstöðvum bankans breyta sérfræðingar í æðri peningalist þessum viðskiptaskuldum í Drykkjuskuldabréf, Alkabréfavafninga og Gubbuafleiður. Þessi verðbréf - sem virt áhættumatsfyrirtækihafa (gegn þóknun) stimplað AAA gæðastimpli - ganga síðan kaupum og sölum út um allan heim. Raunverulega skilur enginn hvað nöfn bréfanna þýða eða hvernig þau eru tryggð. Samt sem áður halda þau áfram að hækka. Þau eru metsöluvara.

Einn góðan veðurdag, þrátt fyrir að bréfin séu enn á uppleið, þá ákveður áhættusérfræðingur bankans að nú sé tímabært að drykkjuhrútarnir á bar  Esterar  borgi eitthvað upp í skuldirnar. Þeir geta það hins vegar ekki.  Ester  getur því ekki staðið í skilum við sína skuldunauta og lýsir yfir gjaldþroti. Drykkju- og Alkabréf falla um 95%. Gubbubréfin gera betur og ná stöðugkeika eftir 80% fall. Nýr veruleiki blasir við hjá fyrirtækjum sem seldu barnum á lánakjörum og hafa jafnvel líka fjárfest í fyrrnefndum bréfum. Heildsalan sem seldi  Ester  vín er gjaldþrota og fyrirtækið sem seldi bjórinn er yfirtekið af keppinauti.

Eftir dramatísk fundahöld og andvökustundir sem standa samfleytt í marga sólarhringa þá ákveða stjórnvöld að bjarga bankanum.

Nýr skattur er lagður á:  ->

Bindindismenn eru látnir borga brúsann. 

 

Auður og Ógildur

... þau mektarhjón.

Sértu að hugsa um að skila auðu, mæta ekki á kjörstað eða ónýta kjörseðilinn þinn, þá hefurðu auðvitað leyfi til þess, en verður þá líka að vera sáttur við að sú "aðferð"styður þá sem mest fylgið fá.

En frelsið til að FÁ að kjósa er nú flestum dýrmætara.

Ef þú ert eins og margur; ekki viss um hvað kjósa skuli, nennir ekki á kjörstað eða skutlar snifsinu auðu í kassann, pældu þá í hvað það þýðir (nei, nei, engin hótun)

Dæmi, ef:

xD   fengi 20%

xV   fengi 30%

xS   fengi 32%

xB   fengi   7%

xO   fengi   8%

Aðrir           3%

Þá hefur þitt auða eða ónýta atkvæði, eða heimaseta, sama gildi hlutfallslega og þessar % sem koma fram, t.d. færu 20% til Sjálfstæðisflokks og 30% til Vinstri grænna.  Ef þér líst ekki nógu vel á neinn, gáðu hvort þér líst þá ekki allavega ILLA á eitthvert framboðið

Í öllum bænum notum a.m.k. ÚTILOKUNARAÐFERÐINA frekar en að ónýta þennan lýðræðislega rétt okkar. 

 

Hefur Frjálslyndi flokkurinn breyst í fiskitorfu?

Ég legg það alls ekki í vana minn að gera grín að minnimáttar. Er eiginlega heldur ekki að því núna.  Kveikjan að fyrirsögninni er orðanotkun forystumanns flokksins (Guðjóns?)

Fyrir nokkrum dögum heyrði ég hann nota þessi orð og nú aftur í forystumannaviðtali í sjónvarpinu:  "Við verðum bara að ganga í þetta með köldu höfði"

Í fyrra skiptið hélt ég að þetta hefði kokast útúr honum, óviljandi, en úr því að hann kemur með þetta aftur núna (kannski var sama kassettan í honum) hlýtur þetta að vera meðvituð framsögn.

Fiskar eru með kalt blóð >>> því hljóta þeir að hafa kalt höfuð. Ef Guðjón vill gera hlutina með köldu höfði, gæti hann verið fiskur.

Samsærið sé ég svo í því að F-listinn hefur haft fiskveiðar efst á sínum listum og kunna nú allir að hafa orðið sér út um tálkn, kvarnir og kalda hausa.

Hvernig framkvæmir maður annars með köldu höfði?

 

Mynd frá flokksfundi?  Hvað veit ég?  Einhverjir þarna eru með kalt höfuð.

Baggalútur um kosningar

Útrýmingarsala stjórnmálaflokka

Ósýnilegt blek,

sjálfseyðandi blek, 

skammtímablek,

leiðréttingarborðar,

yfirstrikunarpennar,

múlar,

lygamælar,

skóflur,

peningaskápar,

haugsugur,

sparibaukar,

hrossabrestir,

handsöl,

hnappheldur,

sótthreinsunarefni,

skítalyktareyðir,

óværufælur,

gúmmístígvél,

ullarsokkar,

brosklemmur,

stólalím,

geislabaugar,

skiptilyklar og

axarsköft í miklu úrvali, fullur lager.

Ýmislegt fleira í svipuðum dúr fæst, aðeins þarf að panta. Þetta er allt þarna. 

Fæst gegn óhóflegum býttum eða annars konar viðurgjörningi.

Sel þetta ekki dýrara en ég keypti; undirr.

Hrína af því þau grættu hinn

Flestir hljóta að þekkja það þegar krakkar (á öllum aldri) hafa gert eitthvað af sér, eru tugtuð og skömmuð.  Þá fara þau oft að væla, yfir því að hafa verið skömmuð.

Allt endar afturábak eins og skrattinn á hækjum > > > 

Þau brutu af sér (lömdu bróður sinn eða gerðu einhvern óskunda)

Þau síðan skömmuð.

Þau svo barma sér og hrína.

(Fórnarlambið eða atvikið löngu orðið aukaatriði í leikritinu)

Mbl-ÞKG: "Það er alveg ljóst að við þurfum að hafa mikið fyrir því að ná okkar gamla fylgi aftur. Í ljósi atburða vetrarins hefur spjótunum verið beint að okkur. Aðrir flokkar eins og Framsókn, og sérstaklega Samfylkingin, hafa komið út úr þessu eins og hvítþvegin bleyjubörn sem hafa ekki komið nálægt neinu. Við höfum farið í okkar uppgjör á heiðarlegan og opinskáan hátt og við munum ganga hreint til verks,“ segir Þorgerður. Hún segir það með miklum ólíkindum að Samfylkingin hafi komist hjá því að gera upp hlutina.

Táknmynd fyrir að kjósa "ekki rétt" núna í apríl!?

Eins gott að fá almennilegar upplýsingar frá frómu fólki, um ástand og horfur - ÁÐUR en í kjörklefann verður komið.

Því miður í vitlausu landi

Tapið skattlagt, og lækkar svo lífeyrinn - - - - - - - - -(hm? jú, þetta er svona!)

Sumt af þessu á við ALLA sparifjáreigendur. 

Ekki er íslensku málfari misþyrmt í fyrirsögninni. Það er sérkennileg skattlagning og afleiddur skattur (já, og afleitur) sem veldur.

Það hafa örugglega margir aðrir undrast þessa sérkennilegu útreikninga og látið í sér heyra og/eða skrifað um þetta mál.

Til þess að skrifa ekki tyrfinn texta, set ég fram dæmi. Einhverjar prósentutölur eru ekki í gildi nákvæmlega þessa stundina. Það breytir þó ekki því að SVONA ER ÞETTA:

Lífeyrisþegi á nurlbankabók (notum 1 m í dæmið) sem ber t.d. 14% vexti = Eftir árið hefði innstæðan hækkað (í krónum) um 140þús.

Gamla gigtartetrið hamingjusamt yfir "gróðanum" og þarf ekki að kvíða næstu tannlæknisheimsókn (sko að fara til hans, ekki læknirinn til nurlarans).

Sættir sig vel við að borga svo 10% fjármagnstekjuskatt => 14.000kr af "gróðanum" Maður á þó alltaf mismuninn (140þús mínus 14þús) 126 þúsund kallinn.  Uppí utanhússviðgerðina á blokkinni.

Æ, Æ, Æ, gleymdi:  Í landi verðtryggingar verður tillit til verðbólgu (þ.e. á annan veginn). Sjáum til: Á sama tíma og ég "þigg" 14% ársvexti á spariféð >>>> er 17% verðbólga.

Það sem nú stendur í kr: 1.140þús. ER MINNA VIRÐI nú en innleggið fyrir ári.

Það þarf ekki að tyggja það í nokkurn mann að 14% vextirnir duga ekki til að tryggja virði innstæðunnar í 17% verðbólgu.

Hvað gera yfirvöld < bankarnir?  Þeir reikna fjármagnstekjuskatt á ALLAN MISMUNINN þótt höfuðstóll og heila klabbið hann hafi fallið í verði á tímanum.

Þessar fjármagnstekjur hækka síðan tekjustofn lífeyrisþega (og annarra) að mig minnir 50% (á bilinu 45%-55%) OG HÉRNA KEMUR SÍÐASTI BRANDARINN. Þessar tekjur LÆKKA lífeyrinn!!!

=>> það sem ég tapaði á að hafa í bankanum, er metið til tekna. Reiknaður af því skattur. Tekjuaukningin lækkar lífeyrinn.

HALLELÚJA